English Weather
Ja, het mag dan even geduurd hebben, maar het Engelse weer is er dan uiteindelijk toch. Een weekje regen en kou afgesloten met de schijnbaar ergste storm van het jaar (waarbij ik vind dat als dat de ergste was, ze hier geen recht van klagen hebben). Al moet ik daarbij wel opmerken dat half Zuid-West Engeland was overstroomd, maar daar was in London weinig van te merken.
Volgens mij is het gewoon London, maar de concerten zijn hier wel erg goed. Deze week weer twee van de beste concerten van dit jaar gezien. En dat wil wat zeggen gezien de teller voor dit jaar voorlopig op 59 staat (tot vanavond dan tenminste ^^). Als eerste Mew gezien, een Deense band, en wow wat waren zij geweldig. Zoals ik al aan iemand schreef: They were so good, it's just incriminating to all other bands who claim to make music.
En als tweede was daar nog Patrick Wolf, die ik voor de derde keer dit jaar zag. Alleen nu in een theater op West End, en wat is nou een betere plaats voor Patrick Wolf dan dat? Dat bleek ook wel, want hij riep het zelf ook al uit tot zijn beste concert ooit. Mooiste moment was 'Hard Times', een heel dansbaar nummer waarin hij nog werd bijgestaan door Alec Empire. Onmogelijk om te blijven zitten dus, en daarom stond ook binnen tien seconden de hele (en dan bedoel ik ook echt de hele) zaal en masse te dansen. En een paar nummers later, toen het nummer 'The Sun is Often Out' werd ingezet, opgedragen aan een dit jaar overleden vriend, ging iedereen weer als één man zitten. Prachtig.
En dan thuiskomen, en de nieuwe aflevering van Doctor Who kunnen zien! Hoera! Na anderhalf jaar wachten eindelijk, ein-de-lijk weer een nieuwe aflevering. Uiteraard gaat daar een hele week aan speculaties in alle kringen van de Engelse samenleving aan vooraf, en ik moet zeggen dat het het waard was. Alleen al de eerste basis op Mars (het speelde zich af in 2059) die dan 'Bowie Base One' heet. Briljant. Waarom ziet u hieronder in de clip.
No comments:
Post a Comment