Week 1: Getting used to getting lost
Yup, een goed begin, mijn eerste wekelijkse update is al te laat, maar dat kwam door enige internet en laptopproblemen die nu helemaal opgelost zijn.
Als er één ding is dat deze week opvalt, dan is het wel Halloween. Al de hele week kom je heksen en monsters tegen in de Underground, en de rij bij de plaatselijke fancy dress winkel wordt met het uur langer. Carnaval is al niet aan mij besteeds, dus dit laat ik ook maar even aan me voorbij gaan. Het leuke aan London is dan weer dat je soms niet kunt zeggen of iemand nu verkleed is of er dagelijks zo bijloopt.
En na Halloween komt Kerst natuurlijk al snel om de hoek kijken, en deze week lijkt dan ook het perfecte moment te zijn om alle winkels helemaal om te toveren in Kerstsfeer, ook al geniet heel London van een perfecte nazomerweek met temperaturen boven de 20 graden. En met Kerstversiering kan er natuurlijk maar één de winnaar zijn en dat is Harrods, dit jaar met een Wizard of Oz thema dat schijnbaar inhoudt dat het hele gebouw in groene lichtjes verdrinkt. Wanneer je vanuit de tube naar boven loopt ben je verbaasd dat er onder die zee van licht nog een gebouw schuil gaat en dat de rest van London nog stroom heeft.
Het is officieel: namen van haarkleuren zijn niet geheel belachelijk. Voor ik vertrok nog even m’n haar Scandinavisch blond gekleurd en ik ben deze week al drie keer Zweeds en twee keer Noors geweest.
Mijn Little Britain complex: voor degenen die de serie kennen, je hebt een personage dat een groep 'Fat Fighters' leidt, en daarbij consequent een Indiase vrouw die perfect Engels spreekt placht niet te verstaan. Ik heb dat met Ieren.
How to feel self-consious: persoonlijk bedankt worden na een concert door de band. Of nog erger: persoonlijk bedankt worden door de band die je dan een halve maand later nog herkent. “Hey! You’re that girl from Amsterdam!”
No comments:
Post a Comment