dEUS, in eigen land al jaren wereldberoemd, in Nederland geliefd bij een beperkt maar loyaal publiek. Daarom was ook dit concert dan ook binnen de kortste keren uitverkocht, net als de andere optredens van de Vlaamse band in Nederland. Golden die andere optredens nog als try-out, deze keer gaat dEUS er echt voor.
In het voorprogramma staat het Brusselse bandje The Black Box Revelation. Zoals wel meer bandjes de laatste tijd, bestaat The Black Box Revelation uit twee personen: een gitarist en een drummer. Hoewel ze nog erg jong zijn (16 en 18!), weten ze hun nummers wel te verkopen. Op Studio Brussel hebben ze zelfs al twee kleine hitjes gehad met ‘I Think I Like You’ en ‘Gravity Blues’. Zelf omschrijven ze hun muziek als Blues/Rock, zeker een keer het beluisteren waard! Minpunt van hun optreden is wel dat het geluidsniveau veel te hard is.
Het duurt even voordat dEUS het podium betreedt. Verschillende keren wordt de muziek zachter gedraaid (al zou dat ook aan mijn doofheid na The Black Box Revelation kunnen hebben gelegen), maar pas bij de 4e keer betreden de mannen van Tom Barman onder luid gejuich het podium.
Tom Barman lijkt er deze avond zin in te hebben, en als Tom Barman er zin in heeft, wordt het een goed optreden. Bij vlagen is het zelfs geweldig. De nummers van het nieuwe album ‘Vantage Point’, dat komende week uitkomt, liggen nog niet helemaal goed in het gehoor. De twee singles ‘Slow’ en ‘The Architect’ zijn echter al wel bekend bij het publiek. Het nummer ‘Slow’ waarbij Karin Dreijer Andersson op het album meezingt, is live iets minder. Dat komt vooral omdat door het gemis van de zangeres. In de live-versie wordt haar plaats ingenomen door de drummer. Het klinkt goed, maar mist toch net dat scherpe randje dat Karin toevoegt op de single-versie. ‘The Architect’ klinkt live echter geweldig. Het nummer lijkt zich meteen bij de rest van de klassiekers van dEUS te kunnen scharen.
“Op het podium is Tom Barman god”
Behalve nummers van het nieuwe album worden natuurlijk een aantal oudere nummers afgewerkt zoals ‘Roses’ en mijn persoonlijke favoriet ‘What We Talk About’. Op een enkeling na blijft het publiek met beide benen op de grond staan. Maar gezien de gemiddelde leeftijd van het publiek is dit niet zo gek. dEUS gaat inmiddels alweer ruim 10 jaar mee, en de fans dus ook.
Op het podium is Tom Barman god. Hij geeft constant aanwijzingen aan de geluidstechnici en de rest van de band. Maar als iemand dit kan doen zonder een verkeerde indruk te wekken, dan is Tom Barman het wel. Alles voor de muziek, het moet perfect klinken, lijkt de gedachte hierachter te zijn. Een enkele keer probeert iemand uit het publiek contact te zoeken met de frontman. Goedlachs gaat hij hierop in, maar lijkt zich wel in te houden. Mensen komen tenslotte voor de muziek, niet voor een goed gesprek.
Bij dEUS weet je het nooit: de ene keer is het geweldig, de andere keer komt het gewoon niet van de grond. Na een set van bijna anderhalf uur (en natuurlijk nog een toegift), bleek dEUS vandaag in ieder geval een goede dag te hebben. Gelukkig.
