Saybia

Voor een aantal mensen begon het sinterklaasfeest een dag eerder dit jaar: Saybia speelde namelijk in Paradiso. Het concert was binnen 2 uur uitverkocht, en dat leverde lange wachtrijen voor de deur en een afgeladen Paradiso op. Het lukte de mannen van Saybia deze zaal op hun sloffen plat te spelen.

En dan ook letterlijk op hun sloffen. Zanger Søren Huss betrad het podium namelijk op dit gemakkelijke schoeisel. Maar dat deed hij niet voordat Grand Avenue het voorprogramma had verzorgd. Deze vijfkoppige Deense band wist het publiek te boeien met hun energieke nummers. De zanger maakte veel contact met het publiek, en wist te vertellen dat hij graag nog een keer terug zou komen naar Nederland.
Na Grand Avenue wat het toch echt tijd voor Saybia. Onder luid gejuich betrad de band het podium en meteen werd het eerste nummer ‘The end of blue’ ingezet. De set bestond vooral uit nummers van het laatste album ‘Eyes on the highway’, die zo nu en dan werden afgewisseld met wat oudere nummers. Na een paar nummers gespeeld te hebben kondigde Søren aan dat gitarist Sebastian Sandstrøm graag het nummer ‘Joy’ wil spelen. En na een geweldige gitaarsolo was duidelijk waarom. Tijdens de rest van de set volgden nog een aantal goede gitaarsolo’s, die ik zelf niet echt had verwacht bij een band als Saybia, maar toch goed bij de muziek pasten.
Een andere verrassing was het nummer ‘Untitled’, de bonustrack van hun vorige album. Het nummer duurt op het album bijna 18 minuten, live werd het jammer genoeg iets ingekort. Maar ook ingekort blijft het een geweldig nummer.
De nieuwe nummers werden door de echte fans woord voor woord meegezongen. Maar dat was niets vergeleken met nummers als ‘The second you sleep’, dat door de hele zaal luidkeels werd meegezongen. Dat zorgde voor een echt kippenvelmoment. Saybia zorgde echter niet alleen voor kippenvelmomenten: het volgende nummer dat werd ingezet was ‘Godspeed into the future’, waar zelfs op gesprongen werd. Iedereen werd dan ook meegezogen in de geweldige sfeer die ontstond in de grote zaal. Vooral bij de rustigere nummers kon je zien dat het publiek gewoon stond te genieten.

Toch bleef er ook wat te klagen over. Tijdens het hele concert bleef de rookmachine aanstaan, wat er niet alleen voor zorgde dat de drummer en bassist niet te zien waren, na een uur begon dat ook wel op je adem te slaan. Ook was het jammer dat de bas soms te hard was. Vooral bij de rustigere nummers, de sterke kant van Saybia, had de rest van de band moeite om hier bovenuit te komen.

Wat wel leuk was, was dat ze foto’s maakten van het publiek, die dan op het projectiescherm achter de band werden geprojecteerd. Het was de bedoeling dat het publiek van het vorige concert zo de groeten deed aan het huidige publiek. Bedankt dus voor de groeten Groningen!
Na een overdonderend applaus werd nog een toegift ingezet van 5 nummers. Hoogtepunten hierbij waren ‘Haunted house on the hill’ waarbij toetsenist Jess Jenson een stukje accordeon meespeelde en natuurlijk de afsluiter ‘The day after tomorrow’.

Ondanks een paar kleine minpuntjes wat het een zeer geslaagd concert. Saybia bedankte het publiek door te vertellen dat de Nederlandse fans toch wel de meest toegewijde zijn en dat ze er naar uit kijken om terug te komen.